“درد ها” فراموش می شوند ، ولی “همدردها” هرگز
من بودن آنهایی را میخواهم که حتی “یادشان” زندگی را زیباتر میکند !

به بعضیا باید گفت : تو که پسورد قلبت چهارتا صفره ، به چیت مینازی ؟

چه پشتکار شگرفی !
هنوز در قفسم ، هنوز هستم
و از رو نمیرود نفسم

به دنبالت می آیم ، حتی اگر سهم من فقط قدم زدن در جای پای تو باشد

کمی اهل اغراق ست
قلبم !
حرف تو که میشود
تند تر می دود
خوش خیال است
برای زودتر رسیدن !

چه بر سر ما آمد..؟

که «سلام»ساده‌ترین واژه میان آدم‌ها…

برایمان تبدیل به دشوارترین واژه شد…

چنان که برای بیانش..

باید به دنبال بهانه بگردیم…

آیا شود که من نیز دوست تو باشم و به عشق و محبت تو پاک گردم ؟

شود که شوق دیدارت بال پروازم را بگشاید و به خوب و بد راه دگر نیندیشم ؟

جمیلا !

بگذار سرنوشت

هر راهی را که میخواهد برود،

ما راهمان جداست…

این ابرها

تا میتوانند ببارند

ما چترمان خداست…

من تنهام ودلم برات تنگ شده

خداحافظ،خداحافظ،هیچ وقت نگو خداحافظ

اگرچه نمیتونم تورو در آغوش بگیرم

من بهت احتیاج دارم،ولی هیچی نمیتونم بگم

من تورو میخوام حتی اگه این فقط یه آرزو باشه یه آرزو

تو از زیبا ترین نیلوفر من ، بخوان غم را تو از چشم تر من

بدان این روی زرد از دوری توست ، که سر بیرون زد از خاکستر من . . .

مرا به تو هیچ تملکی جز این نیست..

که همواره دلم..

برای “مهربانیت” تنگ می شود.

عجب است دریا…

همین که غرقش میشوی..

پس میزند تورا..

هرگز متوجه قدرت واقعی نخواهید شد…

تا زمانی که کسی به شما ضربه ای بزرگ بزند…

“کنج گلویم قبرستانی است پرازاحساسهایی که زنده بگورشده اند،

به نام بغض….”

عشق گم شده من …

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند،وآدمهائی که هرگز

تکرارنمی شوند….

وتو آنگونه ای…

فقط همین…

دوستت دارم…

از طلوع عشق…

تا..

غروب سرنوشت…

هیــچ گاه…

به خاطــر هیــچ کــس..

دست از ارزشهایت نکش..

چون زمانـی که اون فــرد از تــو دسـت بکشـد ..

تــــو می مانـی و یـک “مـن ” بـی ارزش…..!

خدا آدم ها را بدلیلی وارد زندگی شما می کند…

و به دلیلی بهتر آن ها را خارج می کند…