مواظب چشیدن عشق ها باش

بعضی ها طعم کشک میده !

روزها پر و خالی می شوند مثل فنجان های چای

در کافه های بعد از ظهر اما هیچ اتفاق خاصی نمی افتد

اینکه مثلا تـــــــــو ، ناگهان در آن سوی میز نشسته باشی !

برو نفس بگیر و برگرد شاید عشقم راه نفست رو بسته

برو من که نمی تونم نگه ات دارم اگه مثل کوه هم بایستم

راهی برای رد شدن از احساسم پیدا می کنی

برو جدایی رو قبول کردم

من حتی اگه نباشی هم می توانم عاشقت بمانم

یه وقتا دلت طوری تنگ میشه که مغزت کاملا فلج میشه

بدی هاش یادت میره نامردیش یادت میره

بی محبتی و رفتارسرد و تلخش یادت میره

وقتی با بی رحمی تنهات گذاشت یادت میره

فقط می گی خدایا یه دقیقه ببینمش این دل وامونده آروم شه …

چشم که گذاشتم برو و هروقت خواستی برگرد

من تا بی نهایت شمردن را بلدم !

در وصف حالم همین سه کلمه کافیست :

لبخندم درد می کند !

دردنوشته و دل نوشته ها

نام مستعار تمام زخم های من است !

وقتی ارزش ها عوض می شوند

عوضی ها با ارزش می شوند …

به خود افتخار می کنم که کم اثرترین ماده ی مخدر هستم

به چشم خودم دیدم کسی که معتاد من شده بود مثل آب خوردن ترکم کرد

دفترشعرهایم را سفید می گذارم

از تو دور بودن نوشتن ندارد … درد دارد …

او رفت همین …

قصه ام کوتاه بود به سر رسید !

کلاغ جان تو هم برو شاید جایی دیگر قصه ای زیبا منتظرت باشد !

تنم لرزید وقتی لبخند غریبه

سردی نگاهش را آب کرد …

بلند شو و همراه کلاغ قصه ها به خانه ام بیا

اینجا یکی از بودهای قصه سال هاست

چشم انتظار آن یکی نبود نشسته است !

مرا به دار آویختند تا نامت را از یاد ببرم اما چه ساده اند این ساده اندیشان که نمیدانند نام
تو حک شده ی قلب من است

*************

جنگل …

فقط سوختنی نیست …

خوردنی هم هست …

من یک جنگل چوب سادگی ام را خورده ام …

دوست می دارمـش … امـّـا … می تـرسم بـگویــم و بگـویـد : ” مرسـی !! ” یــا بگویـد بـه این دلـیـل و آن دلـیـل دوسـتـم نـدارد … یــا چـه می دانـم … مثـل خیـلی هـا بگـویـد لیـاقـتـم بـیـشـتـر از این حرفـهاسـت … می تـرسـم از اینــکـه هـرچـیـزی بـگویـد جُـز : ” مــَــن هـم دوسـتت دارم … ”

بگذار قلم را به غزل بسپارم
شاید گره ای باز شود از کارم
پرسید : مگر تو هم غزل می گویی ؟
گفتم : په نه په ! فقط رباعی دارم

از آن همه دوستت دارم ها حالا چه مانده جز
دوستش دارم ها …