در شادی من شریک باش ای ساعت / در فکر لباس شیک باش ای ساعت / تعجیل بکن ، دلم برایش تنگ است / کم عاشق تیک و تاک باش ای ساعت

می نویسم: " د ی د ا ر"
تو اگر بی من و دلتنگ منی یک به یک فاصله ها را بردار

زیباترین ستایش ها نثار کسی که کاستی ها و لغزش هایم را میداند
و باز هم دوستم دارد....

سنگ هایی که به دیوار فراق تو زدم
کعبه میشد من اگر خانه بنا می کردم ...

بهانه های دنیا تو را از یادم نخواهد برد...
من تو را در قلبم دارم
نه در دنیا ...

هر شعر
گریز از یک گناه بود
هر فریاد
گریز از یک درد
و هر عشق
گریز از یک تنهایی عمیق
افسوس که تو
هیچ گریزگاهی نداشتی...!

با تو بوده ام ، همیشه و در همه جا
با تو نفس کشیده ام ، با چشمان تو دیده ام
مرا از تو گریزی نیست
چنانکه جسم را از روح و زمین را از آسمان و درخت را از آفتاب
تو دلیل من برای حیات بودی و هستی
و چنان با این دلیل زیسته ام که باور کرده ام
علت بودن من تو هستی
پاسخ من به آغاز و پایان زندگی این است
« همیشه با تو »

اگر سرت رو روی سینه ام بگذاری
هیچ صدایی نخواهی شنید ...
قلبِ من طاقت این همه خوشبختی رو نداره !

.

تو همان ماه درخشنده شبهای دلم میباشی گر تو باشی هدف زیستنم تکمیل است

باز من مانده ام و نیمکتی پر هیاهو....

در میان این همه بودن ها.......

چه غریبانه تنهایم.....

سمت من هوای زندگی تره / قایق سوخته رو آب شناوره / سمت من فردا یه تکرار دیگست / پشت هر دیوار یه دیوار دیگست.

تو از باغ نرگس فریباتری، ز لبخند خورشید زیباتری، تو آن شعر نابی که حافظ سرود، ولی از غزل هم تو زیباتری

لاله از سوز عطش بنهاده سر بر خاک / ابر بی انصاف را بنگر که بردریا گریست

نبودنت دلیل نداشتنت نیست.>>حتی اگر نباشی می آفرینمت چونان که التهاب بیابان سراب را…<<

تو همان ماه درخشنده شبهای دلم میباشی گر تو باشی هدف زیستنم تکمیل است

سمت من هوای زندگی تره / قایق سوخته رو آب شناوره / سمت من فردا یه تکرار دیگست / پشت هر دیوار یه دیوار دیگست.

تو از باغ نرگس فریباتری، ز لبخند خورشید زیباتری، تو آن شعر نابی که حافظ سرود، ولی از غزل هم تو زیباتری

یاد سهراب بخیر!

               آن سپهری که تا لحظه ی خاموشی گفت:
تو مرا یاد کنی یا نکنی
            باورت گر بشود، گر نشود
حرفی نیست؛
           اما...
نفسم می گیرد در هوایی که نفس های تو نیست